Badania genetyków wykazują, że mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej nie popełnili ekoboju – ostateczne ustalenia.

Wyspa Wielkanocna (lub oryginalnie Rapa Nui), od lat była przytaczana jako przykład tego, co może się stać ze społecznością, odciętą na niewielkiej przestrzeni. W skrócie: wraz z jej rozrostem zostaną wyczerpane zasoby naturalne, a bliskie ludzkiej naturze konflikty ostatecznie doprowadzą do upadku kwitnącej na początku populacji.

Ponad 800 lat temu Polinezyjczycy przepłynęli tysiące kilometrów przez Ocean Spokojny do jednej z najbardziej odległych wysp na Ziemi, którą nazwali Rapa Nui. Po jej zasiedleniu rozwijali kwitnącą kulturę słynącą z setek kolosalnych kamiennych posągów, zwanych moai. Zbudowane są one z tufu wulkanicznego. Niektóre ważą ponad 18 ton i mają ponad 6 metrów wysokości. Największy z moai – tak zwany Paro miał około 10 metrów wysokości i ważył aż 75 ton.