Tajemnica blizny na Księżycu odkryta! Naukowcy identyfikują „uderzenie kataklizmiczne”

Nasz naturalny satelita powstał około 4,4 miliardów lat temu. Od tego momentu ciało to przeżyło naprawdę dużo. Teraz naukowcy, badając skały zebrane podczas kilku misji Apollo, odkryli, że. Badacze odkryli ślady kosmicznej kolizji, która wydarzyła się pod naszym nosem.

Naukowcy z pobranych wcześniej wyodrębnili ponad 500 ziaren cyrkonu, które powstają podczas krzepnięcia magmy, dlatego też dzięki nim można zagłębić się w geologiczną przeszłość. Najwięcej próbek zostało wydatowanych na około 4,33 miliarda lat, co oznacza, że właśnie w tym okresie musiało dojść do wielkiego kosmicznego wydarzenia.

1. Dokładniejsze analizy wykazały, że ten (plus/minus 500 tys. lat).
2. Badacze są zdania, że było to spowodowane.

Gigantyczna struktura znajduje się po niewidocznej stronie Księżyca. Ma średnicę 2500 km i głębokość niebywałych 13 km. Grubość skorupy wynosi tutaj zaledwie 30 km, z kolei średnia dla całego Srebrnego Globu wynosi około 50 km. Co ciekawe, dno krateru ma inny skład geochemiczny niż tereny go otaczające.

• W naszych badaniach znaleźliśmy intrygujące dowody na poważne, potencjalnie.
• Dzięki precyzyjnemu datowaniu księżycowych kryształów cyrkonu z misji Apollo, odkryliśmy uderzającą koncentrację cyrkonu w wieku ściśle około 4,338 miliardy lat – powiedziała dr Melanie Barboni z Arizona State University. Dodała także: – Tak potężne uderzenie wydobyłoby materiał płaszcza księżycowego z dużych głębokości. Sugerujemy, że cyrkony, które datowaliśmy, prawdopodobnie skrystalizowały się w warstwie.
• Gigantyczna kosmiczna kolizja, która zmieniła wygląd i skład Księżyca. Wcześniejsze badania wskazują, że.

Według obliczeń tajemnicza struktura waży aż 2,18 × 10 kg. Specjaliści sugerują, że może to być pozostałość po metalicznym jądrze dużych rozmiarów asteroidy, która uderzyła w naszego satelitę.

1. miałoby znaczący wpływ na rozwój skorupy i płaszcza księżycowego.
2. Nasze odkrycia mają również interesujące implikacje dla stanu wczesnego Układu Słonecznego ponad 4,3 miliarda lat temu. Uderzenie tej wielkości sugeruje, że Układ Słoneczny był wówczas nadal , a duże obiekty nadal zderzały się z planetami i księżycami – wyjaśniła dr Barboni.

Używane są różne metody datowania geochronologicznego dla określenia wieku minerałów. Czy to metoda radioizotopowa, czy luminescencyjna i termoluminescencyjna, każda z nich wnosi istotną wiedzę na temat datowania skał. W związku z tym, ze względnie szybkiego odchładzania skorupy księżycowej, obecna metoda datowania wieku cyrkonu odkrytych na Księżycu przez dr. Melodie Barboni i zespół, ma wielkie znaczenie i ma szanse na nowe odkrycia.